Kościół Pw św. Stanisława BM na cmentarzu
KOŚCIÓŁ PW Św. STANISŁAWA BM NA CMENTARZU
W 1781 r. Stanisław Lubomirski ufundował kościół murowany pod wezwaniem św. Stanisława na miejscu, gdzie kiedyś stał dom Wielisława i Bogny, a od XVI w. wznosił się tu drewniany kościółek.
Kościół Lubomirskiego, to budowla w stylu klasycystycznym, z cegły, otynkowana, jednonawowa, posiadająca prostokątne prezbiterium, zakrystię i chór, na którym znajdują się organy, pochodzące z XVIII w. Strop we wnętrzu jest płaski z fasetami, a ściany, mające ramowy podział, wieńczy gzyms. Kościół oświetlają półkoliste okna. Frontowa ściana ozdobiona jest attyką. Nad głównym wejściem widnieje portal z kartuszem, w którym umieszczony jest herb Lubomirskich Szreniawa. Po bokach wejścia znajdują się ślepe okna, nad którymi są marmurowe tablice, zawierające napis w języku łacińskim, odnoszący się do fundacji:
“Tę kaplicę zbudowano z drewna w 1601 r. na tym samym miejscu, gdzie św. Stanisław Szczepanowski ujrzał światło dzienne; gdy na skutek starości chyliła się ku upadkowi, Stanisław Lubomirski, książę Imperium Rzymskiego, Wielki Marszałek Królestwa Polskiego i pan Szczepanowa, dla zachowania tak wielkiej pamięci św. biskupa- męczennika, od fundamentów zbudował w 1781 r.”
Dach kościoła jest czterospadowy, spłaszczony. Przy kościele stoi kamienny krzyż misyjny z 1879 r., a na wschodniej ścianie budowli widnieją epitafia rodziny ks. proboszcza Szczepana Kosseckiego (1893-1932).
Wewnątrz kościoła znajdują się trzy ołtarze murowane: w głównym umieszczony jest obraz św. Stanisława z XVI w., a boczne przedstawiają sceny z jego życia . Wyposażenie wewnętrzne pochodzi z XVIII w., tylko wolno stojąca ambona jest z 1879 r. W zakrystii można zobaczyć obraz pt.: “Św. Stanisław wskrzeszający Piotrowina”. Kościół został konsekrowany w 1824 r. przez biskupa Zieglera.